Tijdens de Trefdag psyische kwetsbaarheid geven enkele organisatie aan wat zij kunnen beteken in een concrete casus. Bij je inschrijving geef je aan welke casus je wenst mee te volgen en eventueel te participeren.
Casus Rita en Jo
Rita & Jo, beiden 84 jarige gepensioneerde landbouwers, die teruggetrokken en geïsoleerd wonen in hun relatief vervallen boerderijtje. Hun enig kind - dochter Ann – woont nog steeds bij hen. Ann is inmiddels een flink uit de kluiten gewassen boerendochter, weliswaar geboren met een matige verstandelijke handicap.
Rita& Jo vormden een zeer gesloten gezin waarbij veel, zeer veel werken op hun boerderijtje hun leidend levensmotto was. Al die tijd hebben ze zelf én alleen voor hun dochter gezorgd. Dit is/was voor hen hun normale plicht én bovendien ook vanuit de overtuiging dat dit het beste was voor hun dochter. Toen ze beiden nog jonger en actief mocht Ann vaak één van beiden vergezellen en waar mogelijk een handje helpen.
Gedurende vele jaren verliep dit eenvoudige leven relatief rimpelloos. Tot op de dag dat Rita naar aanleiding van een embolie zorgbehoevend werd ( tijdelijk beperkte mobiliteit en zelfzorg en lichte symptomen van afasie ). Vanuit het ziekenhuis gaf men bij het ontslag goede raad mee én enkele te contacteren zorgverleners mee nl huisarts, mogelijke dienst voor gezinszorg en thuisverpleging en mutualiteit. Tevens informeerden ze de huisarts ( in hun medische briefing is onder andere ook sprake van vermoeden geheugenproblemen – vermoeden van beginnende vasculaire dementie ? )
Maar uit oprechte schaamte en schuldgevoel meent Jo dat hij het best wel eerst alleen moet proberen : zorgen voor de partner én dochter. Als de huisarts na een weekje toch eens opbelt zegt Jo dat het wel gaat, moeilijk maar het gaat wel – het is immers zijn plicht – geen hulp nodig. De arts dringt niet verder aan.
Eén maand later neemt de huisarts nogmaals telefonisch contact op. Vrij snel is het de huisarts duidelijk dat de situatie uit de hand aan het lopen is : hij hoort Jo zijn dochter en partner verbaal zeer agressief toespreken ( op de achtergrond zijn de huilende/angstige vrouwen te horen ) en een normaal gesprek met Jo is niet mogelijk. Wellicht is deze onder invloed van alcohol. Het sein voor de arts om contact op te nemen met sociale dienst van de mutualiteit met de vraag om daar toch eens langs te gaan.
Op diens beurt contacteert die Jo met de vraag om eens langs te komen – een verzoek die niet in goede aarde valt bij Jo. Tijdens dit korte telefoongesprek valt het op dat Jo opnieuw niet nuchter is. Gelet op korte “njet – niks nodig” wordt niet verder aangedrongen. De bezorgde sociaal werker brengt de huisarts op de hoogte. In overleg besluiten ze dat de sociale werker dan maar onaangekondigd naar de boerderij op bezoek moet. Wat ook gebeurt.
Met enig aandringen (een rustige vastheid) geraakt de sociaal werker toch even binnen. Vrij snel is het duidelijk : hier is veel en snel ondersteuning nodig én dit voor alle gezinsleden !
Terug naar het volledige programma van de trefdag psychische kwetsbaarheid