Didier Dejonghe is een gepensioneerde klokkenmaker en piloot op rust. Afwezig op het moment van de verdeling kreeg hij zijn plank (#95) via zijn schoonzus. Het gaat om een karakteristiek fragment van een traverse die ervoor zorgde dat de waterput niet dichtklapte onder druk van de omliggende grond.
Aanvankelijk wilde Didier er een oud klokje in verwerken vanuit het generaties lang overgeleverde vakmanschap. Het hout bleek echter te broos en de oorsprongsdata van beide lagen bij nader inzien toch net iets teveel uit elkaar. Daarom besliste hij om de plank onaangeroerd te laten en presenteerde hij ze onder de voormalige glazen stolp van een beeldengroep van heiligen. In de verweerde barsten van het hout zitten diamantschilfers verwerkt als symbool voor de eeuwigheid. Errond weefde hij LED-verlichting die het universum voorstellen, het gehele tijd-ruimtecontinuüm – met alle materie en energie – waarin we bestaan.
De presentatie draagt de naam ‘PHOENIX’ als symbool voor onsterfelijkheid en wederopstanding, zoals ook het Romeinse hout terug boven kwam en een nieuwe functie en betekenis meekreeg. Achteraan bevestigde Didier een gedicht van eigen hand (Phoenix from the Ashes) en het geheel heeft hij opgedragen aan Lies Klappe die enige jaren geleden overleed na een moedig gedragen ziekte.
