Blauwdrukken zijn fotografische afdrukken in witte lijnen op een blauwe achtergrond, gemaakt met de cyanotypie-methode, uitgevonden door astronoom John Herschel in 1842.
Deze techniek gebruikt een lichtgevoelig chemisch mengsel dat blauw kleurt bij lichtblootstelling, terwijl de niet-blootgestelde delen wit blijven. Cyanotypie was ideaal voor het maken van meervoudige kopieën van tekeningen, die vaak met inkt op doorzichtig calqueerpapier werden getekend en vervolgens belicht op lichtgevoelig materiaal. Het werd veel gebruikt voor technische tekeningen, zoals bouwplannen, en was bijna een eeuw lang de goedkoopste manier om tekeningen in meervoud te produceren.
In de archieven van Midwest zijn blauwdrukken te vinden als voorlopers van officiële bouwdossiers, met soms gedetailleerde geveltekeningen, zoals in dit dossier uit 1926 uit Izegem. Vanaf 1962 werden bouwdossiers officieel verplicht, wat resulteerde in meer uitgebreide documenten, waarin enkel een plan met uitleg niet meer volstond.
